فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 2، شماره 2، تابستان 88 ، شماره پی در پی 4

اسلوب مقامات در بوستان سعدی

صفحه (0 - 0)
نقی فلاح نژاد
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
مقامات یکی از انواع ادبی سنّتی در ادب عربی و فارسی است. این نوع ادبی را بدیع الزمان همدانی ( فوت 398 هـ .ق) در زبان عربی ابداع کرد. ابوالقاسم حریری ( فوت 516 هـ . ق) این نوع ادبی را در ادب عربی به کمال رساند. مقامه نویسی در ادب عرب در قالب آثار منثور محصور نماند. بلکه با تحوّل و تطوّر گاهی در جامه نظم هم خود نمایی کرد. در ادبیات فارسی این نوع ادبی مورد اِقتفا قرار گرفت. نویسندگان فارسی با حفظ اصول مقامه نویسی عربی و لحاظ اقتضائات زبان فارسی در این شیوه سخن پردازی تصرّفات و نوآوریهایی هم روا داشتند. مقامات قاضی حمید and not; الدین بلخی( فوت 559 هـ . ق) نمونه مقامه نویسی اَثر پذیرفته از ادب عربی است. سعدی در نوشتن گلستان که به نثر است از اُسلوب مقامات پیروی کرده ، قولی که عدّه and not;ای از صاحبنظران برآنند. سهل است او حتی با نوآوری، به تأسّی از مقامه پردازان اَدب عرب که از روی تفنّن یا نوآوری به صورت منظوم به مقامه سرایی پرداخته and not;اند، ترجیح داده است در سرودن مقامه به نظم فارسی نیز طبع آزمایی کند. در این مقاله به بررسی یک نمونه از مقامه سرایی منظوم در بوستان می and not;پردازیم.

کلمات کلیدی
سعدی , بوستان , گلستان , مقامه سرایی , مقامه منظوم.